بارهنگ
با نام علمی Plantago major متعلق به خانواده Plantaginaceae می
باشد.گیاهی است علفی با ارتفاع 40 تا 45 سانتی متر، برگهای و دمبرگهای
بلندی دارد، طول برگها 30 تا 35 سانتی متر و تخم مرغی شکل و پهن است. برگها
کامل یا دارای حاشیه کمی مواج است و کمی کرکدارمی باشد و هفت رگبرگ طولی
برجسته دارد. گلها در یک گل آذین استوانه ای قرار گرفته اند و کوچک و سفید
مایل به زرد و نامشخص هستند.
قسمت مورد استفاده آن برگهای خشک شده و به ندرت تازه هستند.(هما)
خواص دارویی
مواد موثره بارهنگ شامل اوکبین، پلانتاژین، سوکسی نیک اسید، آدنین و کولین است.
از بارهنگ در موارد درمانی زیر استفاده می شود:
1-
برای درمان برونشیت، کم خونی، معالجه آسم، سوختگی، درمان دردهای معده،
دردهای گلو، معالجه بند آمدن ادرار و تحریکات چشم مورد استفاده دارد.
2-
برگهای تازه و خرد شده آن برای زخمهایی که دیر التام می یابند و مالیدن
برگهای تازه له شده بر روی زخمهای گزیدگی حشرات موثر است.
3- می توان کوبیده برگ را با وازلین روی زخمهای چرکدار مالید تا به سرعت بهبود یابند.
4- جوشانده ریشه بارهنگ نیز برای قطع اسهال توصیه شده است.
5- همچنین لعاب تخم آن نرم کننده سینه، تب بر، معرق، مدر و ضد روماتیسم است.
6-
در آلمان بچه ها به آبنبات بارهنگ خیلی علاقه دارند و وقتی دچار گلودرد
شدند(هما) این شیرینی را به آنها می دهند تا بمکند و گلویشان نرم شود. درحقیقت
آبنبات بارهنگ چیزی جز عسل نیست منتهی عسلی است که زنبورهای عسل روی گلهای
بارهنگ نشسته و از آن تغذیه و عسل تهیه کرده اند.
7- بارهنگ برای پرندگان هم مصرف می شود و دانه های ریز بارهنگ از غذاهای ناب و مفید پرندگان قفس است.
8- طبق نظر حکمای سنتی طبیعت آن سرد است.